Back to Top
Image Alt

Geboorte Jozua | Geboortefotograaf Hattem Gelderland

Geboorte Jozua | Geboortefotograaf Hattem Gelderland

Geboortefotograaf Hattem Gelderland

Geboortefotograaf Hattem Gelderland – Geboorte Jozua | Op Moederdag, 14 mei 2017, mocht ik een prachtige badbevalling vastleggen bij Sander en Priscilla thuis in Hattem. Het was een geboorte vol met emoties, liefde en verbinding. Bekijk hieronder een selectie van de mooiste foto’s en lees het geboorteverhaal. Veel kijkplezier!

Negenmaandenbeurs

In februari sta ik met onze beroepsvereniging op de Negenmaandenbeurs in Amsterdam. Daar lopen Sander en Priscilla langs onze stand. Ze zijn geïnteresseerd in geboortefotografie. Priscilla vertelt me over de geboorte van hun zoon Manoah van ruim 2 jaar. Deze was niet fijn en door de pijnstilling heeft ze er weinig (goede) herinneringen aan. We hebben een prettig gesprek waarna ze hun weg vervolgen op de beurs.

Een maand later ontvang ik een mail van Priscilla: “Zelf was ik altijd al heel enthousiast over geboortefotografie, maar mijn man vond het maar niks. Na ons gesprekje op de negenmaandenbeurs is ook hij, iets meer, enthousiast geworden. Wij kwamen naderhand op uw website terecht en zijn heel erg enthousiast over uw foto’s.” Ze schrijft verder dat ze het bij de geboorte van Manoah moesten doen met de foto’s van de verpleegkundige uit het ziekenhuis.  Deze waren niet zo geslaagd en daarom kiezen ze nu heel bewust voor geboortefotografie, zodat ze een waardevolle herinnering hebben aan dit prachtige moment. Tijdens de vorige bevalling heeft Priscilla veel onder de douche gestaan om de weeën op te vangen, daarom wil ze dit keer graag thuis in bad bevallen. Ze is 1 mei uitgerekend, maar verwacht dat het kindje eerder gaat komen.

In april volgt het kennismakingsgesprek. Priscilla heeft een pittige zwangerschap. Ze is in het begin heel lamlendig geweest en de weken daarna kreeg ze veel last van haar buik en bekken. In combinatie met een net gestarte opleiding en baan niet fijn! Nu ze met verlof is gaat het beter en kan ze ook meer genieten van de zwangerschap. Ze weten het geslacht van hun kindje nog niet. Iets wat ik de laatste tijd steeds vaker hoor.  We bespreken de geboorte van Manoah uitgebreid en ik merk hoe erg Priscilla hoopt dat deze geboorte anders mag verlopen. Lekker thuis in bad, zonder pijnstilling. Bewust het geboorteproces meemaken. Zo ontzettend waardevol om herinneringen te hebben aan zo’n belangrijk moment in je leven!

Strippen

Na het kennismakingsgesprek hebben we regelmatig contact via de app. Priscilla heeft het in de weken voor de uitgerekende datum nog erg druk en ervaart veel stress. Ze slaapt slecht, omdat ze bang is dat de baby eerder komt en ze daar nog niet aan toe is. Ze houdt ook veel vocht vast. Gelukkig doet het kindje het goed en is erg bewegelijk in haar buik.  De uitgerekende datum gaat voorbij, de controles blijven goed, het vocht neemt af en ik merk dat Priscilla nog even volop geniet van haar zwangerschap. Af en toe rommelt het wat, maar het zet niet door. Ze wil liever niet gestript worden en de natuur zijn werk laten doen.

En zo ineens is Priscilla bijna 42 weken zwanger. Dacht zij nog dat het kindje eerder zou komen, nu ineens wordt gesproken over inleiden in het ziekenhuis. Iets wat ze echt liever niet wil. De inleiding staat gepland op maandag 15 mei. Priscilla besluit zich de zaterdag ervoor toch te laten strippen. Ze heeft die dag last van buikpijn, maar voelt zich verder nog heel goed. Ze heeft nog ramen staan lappen, maar helaas zonder resultaat. Die dag heb ik een babyshower in Groningen en ik besluit na lang wikken en wegen om niet te gaan. Hattem is voor mij ruim een uur rijden en ik durf het niet aan.

Het strippen is heel pijnlijk. De verloskundige denkt dat het weleens het laatste zetje kan zijn. Priscilla heeft 1-2 cm ontsluiting en voelt af en toe wat krampen. Ze hoopt zelf dat de baby vandaag nog komt, omdat haar vader zondagnacht op vakantie gaat. Het zou leuk zijn als hij hun kindje nog kan zien voor zijn vakantie. Om 21.18 uur krijg ik een appje van Priscilla: “Het lijkt inderdaad nu te gaan rommelen.” Zou het dan toch eindelijk? “Krijg nu toch onregelmatige weeën. Soms om de 10 minuten. Soms halfuurtje niet.”, ontvang ik om 22.50 uur. Morgen is het Moederdag en ik ben heel benieuwd of ik morgenochtend de knutsels van mijn kindjes kan bewonderen. Stiekem verheug ik me wel een beetje op een lekker ontbijtje op bed. Ik heb al tegen mijn meisjes gezegd dat mama er morgenochtend misschien niet is en dat ik hun cadeautjes dan laten openmaak.

Moederdag

De volgende ochtend word ik om 06.15 uur gewekt door mijn kinderen. Ik slaap altijd onrustig als het bij een mama erg rommelt en daar komt bij dat een klein jongetje van 10 maanden mama ook nog graag wakker houdt ‘s nachts :-). Priscilla appt me om 06.28 uur dat ze weeën heeft, maar dat deze nog steeds heel onregelmatig zijn. Ze gaat de verloskundige zo bellen om te kijken hoe het ervoor staat. Om 11.00 uur moet ze zich in het ziekenhuis melden vanwege vooronderzoeken voor de inleiding van morgen. Ze hoopt dat de afspraak niet door hoeft te gaan! Ik vraag mijn vriend om niet te lang in bed te blijven liggen, want het kan zijn dat ik op korte termijn weg moet. Hij gaat met de kinderen naar beneden om een ontbijtje te gaan maken. Als ik de gezichtjes van de meiden zie als ze hun zelfgemaakte cadeautjes showen, ben ik blij dat ik dit moment mee kan pakken. Ik geniet er volop van. Intussen blijf ik mijn telefoon wel nauwlettend in de gaten houden. Priscilla appt mij om 08.17 uur weer: “De verloskundige komt pas om 09.00 uur beoordelen. Weeën nemen wel toe. Nu ongeveer om de 5 minuten.” Ze is bang dat ik de geboorte ga missen en hoopt dat ik de controle van de verloskundige niet wil afwachten en hun kant op wil komen. Eigenlijk was ik van plan om te komen nadat de verloskundige meer ontsluiting had geconstateerd. Mijn gevoel zegt dat de geboorte nog in het beginstadium zit. Ik wil echter dat Priscilla ontspannen de geboorte in gaat en app terug dat ik me klaar ga maken en dan ga rijden. Het lijkt erop dat Priscilla vandaag haar allermooiste Moederdagcadeau ooit gaat krijgen.

Een moeilijk besluit

Om 10.00 sta ik bij hun voor de deur. Sander doet open. Hij ziet er ontspannen uit. Het bad staat al klaar in de woonkamer. Wat wonen ze leuk! Ze hebben het huis landelijk ingericht met zachte kleuren en ik zie veel foto’s. Het licht is fijn. Voor een fotograaf een feestje om bij hun te mogen fotograferen. Priscilla zit op de bank. Ik zie de verloskundige ook zitten. Priscilla heeft 3 cm ontsluiting. De weeën zijn nog prima te doen en komen om de 5 minuten. De verloskundige gaat visites rijden en geeft aan rond 12.00 uur weer terug te zijn.  Ik maak nog wat laatste buikfoto’s in de babykamer voordat Priscilla in bad gaat. Priscilla komt uit een gezellig en druk gezin. Ze vindt het fijn als er geluid om haar heen is. We kletsen tussen de weeën door, maar ik merk dat ze daardoor niet echt in haar bubbel komt. Helaas komt er steeds meer tijd tussen de weeën en lijken ze ook nog niet krachtig genoeg te zijn. Ik ga even naar boven om wat foto’s te maken van de babykamer en zo Sander en Priscilla even een momentje samen te geven.

De verloskundige is er om 12.00 uur weer. De weeën lijken iets intenser te zijn, maar zijn nog steeds goed te doen. Priscilla zegt dat de weeën vanochtend sneller kwamen. Waarom zet de geboorte niet door? De verloskundige geeft aan dat het kan helpen om zich meer op de weeën te concentreren, zodat ze in haar bubbel kan komen en zich meer aan de geboorte kan overgeven. De weeën moeten frequenter komen en krachtiger worden wil er meer ontsluiting komen. De verloskundige bespreekt de optie om de vliezen te breken. Priscilla is inmiddels bijna 42 weken zwanger en de kans is daarom groter dat het kindje in het vruchtwater heeft gepoept. Als dat het geval is dan is dat een reden om naar het ziekenhuis te gaan. Het bad geeft haar zoveel rust. Ze wil niet in het ziekenhuis bevallen. Ik zie de twijfel en angst op haar gezicht. Ze wil hier niet weg! De verloskundige gaat eerst de voortgang checken en daarna overleggen ze verder. Ze heeft 4 cm ontsluiting en Priscilla besluit om nog een uur af te wachten.

Het lukt Priscilla om zich met Sander volledig op haar weeën te concentreren. Er staat prachtige muziek op en samen gaan ze daar helemaal in op. Ze houden elkaar stevig vast. Ik kijk op dat moment even ademloos toe en geniet van de serene sfeer die er hangt. Wat een mooi en liefdevol stel. Helaas blijven de frequente en intense weeën uit en lijkt het goed om een beslissing te nemen over het wel of niet breken van de vliezen. Zonder het breken van de vliezen kan de geboorte nog heel lang gaan duren en zelfs niet doorzetten. De kans bestaat dat Priscilla dan alsnog ingeleid moet worden. Ze is alleen zo bang dat het vruchtwater vies is en ze naar het ziekenhuis moet. Ze heeft het perfecte plaatje in haar hoofd: een ontspannen thuisbevalling in bad met mooie foto’s. Ik snap haar gevoel zo goed, maar stel haar gerust dat ook in het ziekenhuis mooie foto’s gemaakt kunnen worden. Ik hoop dat ze vertrouwen heeft in haarzelf en hun kindje. Sander knuffelt Priscilla en geeft aan dat het hem het beste lijkt om de vliezen te breken. Na lang wikken en wegen en goed overleg met de verloskundige, besluit Priscilla om 13.55 uur dit te doen. Ze stapt gespannen en emotioneel uit bad. Als ze op het matras op tafel gaat liggen is de sfeer geladen. Sander houdt de hand van zijn vrouw vast. En ook ik kijk gespannen toe. Het duurt even, maar dan lukt het de verloskundige om de vliezen te breken. Het vruchtwater is gelukkig helder! De sfeer verandert op slag. De opluchting is voelbaar en er vloeien zowel bij Sander als Priscilla tranen. Ook ik heb een brok in mijn keel en moet even goed slikken.

Droombevalling

Het lijkt alsof de geboorte nu pas echt gaat beginnen. De kraamzorg wordt gebeld, alle spullen worden klaargezet. Priscilla ligt ontspannen in bad wachtend op wat komen gaat. Ze hoopt vurig op goede weeën. Ze wil hun kindje ontmoeten en knuffelen. Het duurt niet lang voordat ik een verandering bij Priscilla opmerk. Het gezellige kletsen is verdwenen en ze moet zich nu volledig focussen op het wegpuffen van de weeën. Ze heeft het erg zwaar en vraagt zich regelmatig af waarom ze deze weeën ook alweer wilde. Het kindje ligt dwars in haar bekken en haar rug is erg pijnlijk. Sander duwt in haar onderrug om de pijn te verlichten. Hij kijkt bezorgd toe. Behalve het vullen van de kruiken en het bevalbad wijkt hij geen moment van haar zijde. Priscilla vangt de weeën zoveel mogelijk op haar handen en knieën op. Ze heeft Sander heel hard nodig. Hij houdt haar handen vast, omhelst haar. Samen staan ze sterk en kunnen ze alles aan.

Priscilla kan niet meer en vraagt meerdere malen of het niet lang meer duurt. Om 15.15 uur ervaart ze drukgevoel. Vanwege het inwendig onderzoek moet Priscilla op haar rug liggen, maar juist deze houding doet vreselijk veel pijn. Er blijkt er nog een klein randje te zitten wat de verloskundige probeert weg te drukken. Helaas schuift het randje er weer voor. De baby ligt inmiddels heel diep. Priscilla heeft veel pijn en het gevoel te moeten persen. Ze weet zich er even geen raad mee. De verloskundige houdt haar goed bij de les en geeft aanwijzingen. Priscilla mag gaan persen. Ze wil graag dat Sander bij haar in bad komt en het kindje straks aanpakt. Hij kleedt zich snel uit en stapt in bad. Priscilla geeft alles en bij elke wee komt hun kindje dichterbij. Al snel zien we een hoofdje tevoorschijn komen. Als het hoofdje staat doet dit heel veel pijn. Priscilla moet nog één keer persen, zodat de baby helemaal geboren kan worden. De laatste wee blijft echter uit. De verloskundige masseert de buik van Priscilla om een wee op te wekken. Het duurt lang en de baby begint het moeilijk te krijgen. De verloskundige benoemt dat ze misschien een knip moet zetten en legt de schaar voor de zekerheid alvast klaar. En dan komt er eindelijk een wee. De verloskundige spoort Priscilla aan om te persen en drukt tegelijkertijd mee terwijl ze het kindje vasthoudt. En dan zie ik onder water een mooie kleine baby tevoorschijn komen. Priscilla pakt hem aan en laat hem langzaam boven water komen. Om 15.45 uur wordt hun tweede zoon geboren. Hij moet een beetje bijkomen, maar laat dan goed van zich horen. De ontlading van zijn ouders is zo mooi! Priscilla houdt hem stevig tegen zich aan en samen kijken ze in tranen naar hun tweede wonder. Geboren na een mooie badbevalling thuis. Precies zoals ze zo graag wilden. En zo snel na het breken van de vliezen. Hun zoon heet Jozua. Sander knipt de navelstreng door en is uiteraard heel trots op zijn vrouw en zoon.

Bekijk hier nog een prachtige serie geboortefoto’s in Gelderland!

Navelstring

Priscilla ervaart ook na de geboorte nog veel drukgevoel. Ze gaat op het matras op tafel liggen en daar wordt de placenta geboren. Een prachtige placenta die nog geen 42 weken oud lijkt te zijn. Ook daarna blijft het drukgevoel. Maar gelukkig zie ik haar ondanks dat vervelende gevoel wel intens genieten van hun mooie zoon. Ze is een klein beetje gescheurd en de verloskundige hecht haar terwijl Priscilla en Sander vol bewondering naar Jozua kijken. Het drukgevoel neemt wat af en Jozua wordt gecontroleerd en gewogen. Hij doet het heel goed. Sander kleedt zijn zoon na de geslaagde controles heel kundig aan. Priscilla gaat douchen en daarna lekker met Jozua op bed liggen. Ik maak wat foto’s van het gezinnetje waarna Priscilla probeert Jozua aan te leggen. Hij sabbelt wat, maar lijkt nog niet helemaal te begrijpen hoe het drinken uit de borst gaat. Dat komt vast nog wel. Sander gaat Manoah ophalen. Hij is bij opa en oma een paar straten verder. De grote broer is ontzettend trots. Hij heeft lang moeten wachten, maar eindelijk is daar dan zijn kleine broertje. De hele zwangerschap heeft hij over de ‘navelstring’ gehad. Daar kreeg de baby eten door. Het lijkt Sander en Priscilla bijzonder om Manoah nog een stukje navelstreng te laten doorknippen. De verloskundige is speciaal wat langer gebleven en zorgt ervoor dat Manoah symbolisch nog een stuk van de navelstreng kan knippen. Het bloed uit de navelstreng vindt hij wel een beetje spannend en ook als Jozua huilt schrikt hij wel een beetje. Maar hij wil zijn broertje graag vasthouden en een kusje geven. Hij straalt tijdens deze momenten.

De opa en oma’s komen ook nog even op bezoek. Helaas is de vader van Priscilla op vakantie. De oma van Sander is er ook. Ze wil de kleine Jozua ook nog even vasthouden. Een oude rimpelige hand tegen een klein paars handje dat net een paar uur oud is. Iedereen is het er unaniem over eens dat Jozua meer op Priscilla lijkt. Ik maak nog een paar foto’s van de twee broers samen en laat het gezin dan lekker alleen met hun bezoek. Een prachtige Moederdag. Voor Priscilla, maar zeker ook voor mij!

“Waaaauw dit komt echt heel erg binnen! We zijn onwijs blij dat we dit gedaan hebben! Zeker zakdoekjes nodig!” – Priscilla

Lieve Sander en Priscilla, wat zijn jullie een leuk stel samen! Ik heb genoten van jullie liefde en connectie tijdens de geboorte van Jozua. Ik vond het geweldig dat ik zijn geboorte heb mogen vastleggen. Het was een prachtige dag en voor mij zal Moederdag nooit helemaal hetzelfde meer zijn. Ik wens jullie heel veel geluk en liefde toe voor de toekomst met jullie twee stoere mannen.

Liefs, Natasja

 

Zoeken jullie ook een Geboortefotograaf Hattem Gelderland? Neem snel contact met ons op om onze beschikbaarheid rond je uitgerekende datum te checken!

 

Leave a reply

error: Alert: Content is protected !!