Back to Top

Geboorte Jelle // Geboortefotograaf Isala Zwolle

Geboorte Jelle // Geboortefotograaf Isala Zwolle

Geboorteverhaal Jelle – 05.06.2018

Nadieh neemt op 11 april contact met ons op omdat ze toch graag wat meer wil weten over geboortefotografie. Ze is dan 30 weken zwanger van hun tweede kindje, ze hebben al zoontje Hidde van bijna 2. Nadieh heeft een hele lastige zwangerschap en is bang dat alles compleet langs haar heen zal gaan tijdens de bevalling, net zoals bij Hidde het geval was. Daarom wil ze toch eigenlijk wel graag foto’s van de geboorte van hun kindje hebben, hoewel haar man Henk nog niet helemaal overtuigd is. Gerjanne kent Nadieh al een paar jaartjes en dat maakt de stap voor Nadieh wat minder groot om contact met ons op te nemen. We mailen alle informatie zodat ze het met haar man Henk kan bespreken.

Veel te vroege weeën

Een weekje later, op 17 april, laten ze weten ons graag te willen boeken. Er is alleen een kink in de kabel gekomen: Nadieh ligt sinds dat weekend in het ziekenhuis met weeënremmers, omdat er teveel en regelmatig harde buiken zijn. Ook is de baarmoedermond al een stuk korter geworden, wat erop kan duiden dat de bevalling aanstaande is. Bedrust dus. Er zijn al medicijnen toegediend voor de longrijping van de baby. Later die dag zal het infuus eruit mogen en is het afwachten hoe het lichaam van Nadieh daar op gaat reageren; zet het door of blijft de baby nog even rustig zitten? Ze is nog maar 31 weken zwanger, veel te vroeg dus. We maken direct een Whatsapp-groep aan met elkaar zodat we goed contact kunnen houden. ‘s Avonds stuurt Henk een berichtje dat Nadieh sinds 2,5 dag weer even buiten is geweest en dat ze medicatie heeft gekregen om wat beter te kunnen slapen.

Vanaf dat moment staan we startklaar voor Nadieh. We hebben nog niet eerder zo’n vroeggeboorte gefotografeerd maar mocht het toch doorzetten dan kunnen we er zeker bij zijn en dat is een hele opluchting voor ze. De volgende ochtend, 18 april, stuurt Henk rond 06.00u een appje dat hij weer onderweg is naar het ziekenhuis omdat het heel onrustig is in Nadieh’s buik. Rond 10.15u volgt er een update. Nadieh heeft van 21.30u tot 02.00u goed geslapen, vanaf 02.00u was ze echter weer wakker en had ze weer veel last van harde buiken, die met regelmaat blijven komen. De baarmoedermond is niet veranderd sinds zondag, dus in dat opzicht blijft het rustig maar wel onzeker. ‘s Avonds volgt er weer een update. De dag is verder redelijk rustig verlopen, de harde buiken houden wel aan maar niet meer zo heftig als de afgelopen nacht. Nadieh is doodop, ze heeft al 3 nachten amper geslapen. Ze ligt nu aan de CTG en als alles verder goed is krijgt ze voor vannacht even een flink slaapmiddeltje om bij te kunnen tanken. Donderdagochtend 19 april volgt er een update van Nadieh zelf. Ze heeft een goede nacht gehad door de slaapcocktail zoals ze zelf zegt. De CTG zag er die ochtend weer wat rustiger uit dus ze mag vandaag iets meer in beweging komen en dan gaan ze monitoren wat het met de harde buiken gaat doen. Ze verwacht zelf dat de baby nog wel even blijft zitten. Vrijdagavond 20 april mag ze weer naar huis, de situatie lijkt stabiel dus het is nu duimen draaien dat de baby nog een paar weekjes blijft zitten. De twee weken erop blijft het rustig.

Weer naar het ziekenhuis

Vrijdagavond 11 mei appt Nadieh rond 22.30u dat ze weer onderweg zijn naar het ziekenhuis omdat de harde buiken weer extreem regelmatig zijn er het erop lijkt dat er rugweeën bij komen. Na onderzoek mag ze diezelfde avond weer naar huis. ‘s Nachts heeft ze nog wel aardig pijn gehad, maar wat minder last van haar rug gelukkig. We leven erg met ze mee, wat een energie moet dit kosten en wat een onzekerheid.

Woensdagavond 23 mei hebben we een afspraak met ze om alles even rustig door te nemen. Nadieh is zichtbaar uitgeput. We bespreken hun wensen en onze mogelijkheden en ook Henk is inmiddels wat meer gewend aan het idee van een geboortefotograaf. Hij hoopt vooral dat het Nadieh zal helpen om alles goed te kunnen verwerken naderhand.

Vrijdag 25 mei appt Henk rond 05.45u dat ze weer in het ziekenhuis zijn. Nadieh heeft heel veel pijn, maar er is nog geen ontsluiting. Over een paar uurtjes zal ze weer onderzocht worden. Gerjanne fotografeert die dag een bruiloft en Natasja is ook verhinderd tot 15.00u, dus we schakelen back-up in vanuit de beroepsvereniging, zo fijn dat we dit netwerk om ons heen hebben! Henk appt rond 09.15u dat er een kleine 1 cm ontsluiting is maar het zit allemaal nog ‘ver naar achteren’ dus ze mogen in principe weer naar huis toe. De rugpijn die Nadieh weer heeft lijkt weer wat af te zakken.

Inleiding

Op 29 mei appt Nadieh dat er concrete afspraken zijn gemaakt: maandagavond 4 juni wordt Nadieh om 19.00u in het ziekenhuis verwacht en zal er een ballonnetje ingebracht worden om de baarmoedermond goed te laten verstrijken. Op dit moment is er nog steeds 1 cm ontsluiting, dus het is dan even afwachten hoe snel de ballon zijn werk gaat doen. Als er 2 cm ontsluiting is, zullen de vliezen gebroken worden. Ze hopen dus dat het dinsdag of woensdag echt zal beginnen. We gunnen hen dit zo, dat er een einde komt aan deze toch wel helse zwangerschap. Donderdagavond 31 mei gaat Nadieh een nachtje in het ziekenhuis slapen met slaap- en pijnmedicatie, om nog even een goede nacht te kunnen slapen.

Maandagavond 4 juni is het zover: Nadieh en Henk zijn weer in het ziekenhuis. Gerjanne heeft dienst maar heeft die avond een meeting met collega onderneemsters, dus ze houdt nauw contact met Nadieh en Henk. De ballon is ingebracht rond 20.00u, de baarmoedermond was al iets verder verstreken. In principe zullen ze de volgende ochtend pas weer verder kijken. Dinsdagochtend rond 08.00u appt Henk dat de vliezen zojuist zijn gebroken en dat Nadieh 3 cm ontsluiting had. Kijk, dit soort updates horen we graag! Er zijn echter nog geen weeën, en Nadieh krijgt vooralsnog ook geen weeënopwekkers want ze willen het eerst zo even afwachten. Gerjanne staat in de startblokken. De geboorte van Hidde ging destijds ook super snel, die was er binnen 3 uur.

Ze heeft weeën. En het gaat snel!

Rond 09.00u belt Henk naar Gerjanne. Nadieh heeft weeën en direct ook hele sterke. Hij wil graag overleggen wat nu te doen. Gerjanne besluit direct die kant op te gaan, dit klinkt alsof het wel eens heel snel kan gaan. Rond 09.30u is Gerjanne in het ziekenhuis. Nadieh staat onder de douche en heeft het heel erg zwaar. Henk is haar fantastisch tot steun. De weeën zijn sterk en volgen elkaar in rap tempo op. De verpleegkundige wil graag even monitoren hoe het met de baby gaat, dus Nadieh strompelt terug. Ze gaat naast het bed staan die omhoog wordt gezet, zodat ze over de rand van het bed heen kan hangen.Nadieh wordt weer aan de monitor gekoppeld om de hartslag van de baby in de gaten te kunnen houden. Die lijkt het nog prima te doen, dus alles verloopt goed. Nadieh doet het ontzettend goed en ook Henk is een geweldige steun en toeverlaat.

Persdrang

Na een paar minuten geeft Nadieh aan dat ze moet persen. Het is dan 10.00u. Ze gaat op bed liggen en alles wordt in gereedheid gebracht. De verloskundige komt ook de kamer binnen. Nadieh is uitgeput en roept een paar keer dat ze dit niet kan, maar met steun van Henk, de verpleegkundige en verloskundige doet ze zo haar best. Al snel is ze actief aan het persen en dan zien we ineens al haartjes! Het brandt ontzettend van onderen, zegt Nadieh, maar dat is echt een teken dat ze er bijna is.

Navelomstrengeling

Als het hoofdje geboren wordt, voelt de verloskundige dat de navelstreng er twee keer strak omheen zit. Er wordt besloten om de navelstreng direct door te knippen, terwijl de baby nog niet helemaal geboren is. Het gaat goed met de baby, maar de verloskundige wil geen risico nemen. Dit gaat heel beheerst en vakkundig. Vervolgens mag Nadieh haar kindje zelf aanpakken en dan zien we om 10.15u een prachtig jongetje geboren worden! Hij wordt bij Nadieh op haar borst gelegd en moet zichtbaar even bijkomen. Even later horen we zijn eerste huiltje, wat een heerlijk geluid.

  

Snelle Jelle

‘Wauw, Snelle Jelle!’ roept Nadieh verwonderd, blij, opgelucht en liefdevol tegelijk uit. Henk moet lachen. We kijken ze aan en ze zeggen: ‘Hij heet Jelle!’ Hilariteit alom, wat een toepasselijke naam! Gerjanne heeft ook tranen in haar ogen, wat was dit heftig en snel maar ook zo mooi om te zien. De opluchting, blijdschap, verwondering en liefde is zó enorm groot bij Nadieh en Henk, prachtig om te zien. Ze bekijken hem maar eens even goed, hij ziet er prachtig uit en alles lijkt prima in orde te zijn met hem.

Placenta

Even later wordt de placenta geboren. Nadieh wil ‘m niet zien en hoeft er ook geen foto’s van. De placenta is in ieder geval helemaal compleet. Nadieh is iets ingescheurd en moet gehecht worden. Ze krijgt lokale verdoving. Dat is geen pretje en ze knarsetandt dan ook dat de volgende verdoving voor Henk als hij zich ‘laat helpen’. 😉

“De volgende verdoving is voor jou!”

We krijgen beschuit met muisjes en Jelle krijgt zijn eerste flesje. Ik laat ze even alleen en als ik terug kom zijn ze de familie aan het bellen. Geweldige reacties aan de telefoon!

Proost op het leven

Rond 11.40u komen de ouders van Nadieh binnen, die waren direct in de auto gesprongen. Wat een vreugde in de kamer! Nadieh’s vader trekt een fles wijn open en er wordt geproost op dit nieuwe leven. Nadieh geniet van een slokje wijn maar ze moet niet te hard van stapel lopen dus ze zet het glas al gauw weer weg.

De controles

Als Nadieh’s ouders weer vertrokken zijn is het tijd voor de controles van Jelle. Hij slaagt met vlag en wimpel! De weegschaal geeft 3630 gram aan en Jelle besluit om direct maar even te plassen. Wat een mooi ventje om te zien. Al vindt hij al die controles en het aankleden helemaal niks. Zijn longen werken prima, zullen we maar zeggen. 😉 Dan is het de beurt aan Henk om even heerlijk met zijn tweede zoon te mogen kroelen. Wat geweldig om te zien! Nadieh geniet ondertussen van een beschuitje. Dan neemt ze Jelle weer lekker bij zich en gaat Henk naar de wachtruimte om grote broer Hidde op te halen, die daar inmiddels is aangekomen met Henk’s ouders.

Grote broer

Als Hidde de kamer binnen komt en zijn mama in het ziekenhuisbed ziet met een kleine baby in haar armen, weet hij even niet goed wat hij met de situatie aan moet. Hij wil niet dichtbij komen en moet duidelijk even wennen. Dat is ook heel logisch. Altijd heb je de volle aandacht gehad en vanaf nu moet je die delen. Best lastig! Hij vindt het uitzicht buiten veel interessanter en roept naar de bussen en tractors buiten. 😉 Ook Henk’s ouders bewonderen hun kleinzoon uitgebreid. Wat is het toch bijzonder om al die emoties en vreugde te mogen vastleggen. Nadieh legt Jelle even bij haar voeteneinde op bed zodat ze even fijn met Hidde kan knuffelen. Maar die vindt het nog steeds helemaal niks dus Henk neemt hem al gauw weer over. Na een tijdje komt hij toch steeds dichterbij en dan is daar ineens een lach op zijn gezicht en een korte aanraking met zijn nieuwe broertje! Gevolgd door ineens veel meer aanrakingen. Hij port voorzichtig met zijn vingertje tegen de voetjes van Jelle aan, tegen zijn handje en uiteindelijk ook in Jelle’s oog, maar da’s niet de bedoeling natuurlijk. 😉 Jelle laat af en toe wat geluidjes horen en daar reageert Hidde geweldig op.

Gezinsfoto

Ik wil toch wel heel graag een mooie familiefoto van ze maken dus dat gaan we proberen, maar Hidde houdt er niet van om vastgehouden te worden op schoot haha. Ik moet alles uit de kast trekken. Als ik zijn knuffel steeds naar hem toe gooi, krijgt hij er schik van en dat geeft het gewenste resultaat. Een mooie gezinsfoto!

Ultieme beloning

Dan is het voor mij tijd om afscheid te nemen. Wat een intensieve reis naar een nieuw leven was dit! Niet alleen voor ons, maar ook voor Nadieh en Henk natuurlijk. Wat een ultieme beloning na zoveel maanden afzien en vandaag een aantal uur keihard werken. Nadieh is niet goed in zwanger zijn, maar des te meer in bevallen! 😉

Een paar dagen later, na het sturen van de preview slideshow, krijg ik een appje van Henk: “Hey Gerjanne, bedankt voor je super gave preview! Ik ben om!! Ik weet zeker dat het Nadieh zal helpen om alles een plekje te geven. Dank je wel!” Kijk, van dat soort berichtjes worden we blij!

Bekijk ook deze andere prachtige geboortereportage in het Isala ziekenhuis!

Lieve Nadieh en Henk, we wensen jullie ongelofelijk veel geluk en liefde toe met elkaar! Bedankt voor het vertrouwen.

Liefs,
Gerjanne & Natasja

Reactie van de ouders:
“We zijn sprakeloos!! Wat heb je een prachtige foto’s gemaakt. We hebben allebei de tranen in de ogen staan, wat enorm bijzonder om dit terug te zien en wat heb je het geweldig in beeld gebracht!”

Leave a reply

error: Alert: Content is protected !!