Back to Top
Image Alt

Geboorte Madeé | Geboortefotograaf Gelderland Harderwijk

Geboorte Madeé | Geboortefotograaf Gelderland Harderwijk

Geboortefotograaf Gelderland Harderwijk

Geboortefotograaf Gelderland Harderwijk | Op donderdag 19 oktober werd het gezin van Christel, Erwin en Yannick uitgebreid met dochter en zusje Madeé! Bekijk een prachtige impressie in deze blog. Onderaan kun je het geboorteverhaal lezen!

Kennismaking

Op 30 juli ontvang ik een mailtje van Christel, die zwanger is van haar tweede kindje. Ze wil graag een geboortereportage laten maken en is benieuwd naar mijn beschikbaarheid. Ze is uitgerekend op 11 oktober en dat past prima in mijn agenda. We spreken af en maken kennis met elkaar. Toch altijd spannend, zowel voor mij als voor hen, want de klik moet er zijn anders gaat het niet werken. Ze vertellen over de geboorte van Yannick, wat niet helemaal vlekkeloos verliep. In principe mag ze thuis bevallen, maar ze vindt het ook niet erg om naar het ziekenhuis te moeten. Eind augustus laten ze weten dat ze graag van mijn diensten gebruik willen maken! We spreken af dat we contact zullen houden vanaf week 36 van de zwangerschap.

Stuitligging

Eind september appt Christel dat ze bij de verloskundige is geweest. De baby bleek een tijdje in stuit gelegen te hebben maar is nu gelukkig weer gedraaid en ook al ingedaald. Op 2 oktober krijg ik weer een appje dat Christel het lastig vindt om in te schatten wanneer ze moet bellen. Het rommelt zo nu en dan al wel namelijk, maar het zet nog niet door. Ik geef aan dat ik ook graag van het gerommel op de hoogte gehouden wil worden. 😉 Op 8 oktober wil ik gaan zwemmen met mijn gezin en ik check even bij Christel of alles nog rustig is. Dat is het, al heeft het wel een paar nachten wat gerommeld maar het zet niet door. Dit is allemaal voorwerk, van binnen gebeurt er ontzettend veel om je lichaam voor te bereiden op de komst van je baby!

Luchtweginfectie

Op dinsdag 10 oktober krijg ik een berichtje dat Christel een luchtweginfectie heeft en aan de antibiotica zit. Donderdag 12 oktober zullen ze gaan strippen als dat mogelijk is. Lukt dat niet, dan volgt er een gesprek met het ziekenhuis om te kijken hoe verder. Het blijkt inderdaad niet te lukken en er is een afspraak gemaakt met de gynaecoloog voor de volgende dag. Dan krijgt Christel te horen dat ze nog even moet afwachten en zelf zoveel mogelijk moet herstellen van haar luchtweginfectie. Dinsdag 17 oktober hebben ze een afspraak in het ziekenhuis en krijg ik bericht dat Christel zal worden ingeleid op donderdag 19 oktober om 08.00u in het St. Jansdal ziekenhuis in Harderwijk. Ze heeft al wat ontsluiting en dat had ze de vorige keer niet, dus hopelijk verloopt het inleiden voorspoediger dan bij Yannick.

Inleiding

Donderdagochtend 19 oktober heb ik een baby fotoreportage gepland staan, en na veel twijfel en overleg met die klanten en met Christel, besluit ik om toch naar mijn andere klant in Apeldoorn te gaan. Christel is al wel gesetteld op haar kamer maar het is erg druk in het ziekenhuis en ze heeft nog geen verpleegkundige gezien. Het is dan 09.47u. In Apeldoorn fotografeer ik een pasgeboren baby en om 11.52u krijg ik een appje van Erwin. ‘Heey Erwin hier. De ballon zit erin en ze gaan zo kijken of de ontsluiting op gang is.’ Even later gevolgd door ‘Ze heeft nu 4 cm ontsluiting!’ Die appjes lees ik echter pas om 12.30u, als ik net klaar ben met fotograferen. Dan belt Erwin ook, met de mededeling dat het best hard lijkt te gaan en of ik hier heen kan komen. Het is 45 minuten rijden van Apeldoorn naar Harderwijk dus ik pak snel mijn spullen in en neem afscheid van het gezin in Apeldoorn. Mijn navigatie stuurt me binnendoor in plaats van over de snelweg en ik twijfel of dat verstandig is. Maar ja, als er wel file staat, dan kan ik geen kant op, en als ik binnendoor rij zijn er vast alternatieven mocht het niet op schieten. Natuurlijk rij ik vervolgens achter trage auto’s, vrachtwagens, tractors en trotseer ik wegwerkzaamheden. Ik probeer van binnen kalm te blijven, maar zoals bij elke geboortereportage giert de adrenaline door mijn lijf en ik hoop maar dat het niet te snel gaat.

Op tijd

Om 13.19u rij ik de parkeergarage van het St. Jansdal in en ik app Erwin of ik nog op tijd ben. ‘Ja nog wel.’ appt hij terug. Mijn hart gaat sneller kloppen en ik haast me naar het Moeder & Kind centrum dat naast het St. Jansdal gevestigd is. Eenmaal op de kamer hoor ik dat Christel het erg zwaar heeft, maar er is gelukkig nog geen baby. Ik probeer mijn rust te herpakken en ik maak mijn apparatuur in gereedheid. Christel heeft veel pijn en geeft aan dat de weeën amper te doen zijn. Om 13.30u constateert verloskundige Veronique 5 cm ontsluiting. Hoewel Christel (en okee, stiekem ik ook wel) meer ontsluiting had verwacht, is 1 cm per uur toch wel vrij gemiddeld dus wat dat betreft ligt ze ‘op schema’. Vanaf 14.00u worden de weeën nog pittiger. Christel moet plassen, maar ze wachten nog even met het inbrengen van de katheter. Christel gaat naar het toilet maar er komt niks. Rond 14.30u worden de weeën weer iets minder heftig en Christel zucht ze zo goed mogelijk weg. Ze wordt fantastisch bijgestaan door Erwin en verpleegkundige Carien, die ontzettend lief en behulpzaam voor Christel is.

Rond 15.00u worden de weeën weer heviger en Christel roept: ‘Dit kan ik echt niet meer!’ Wanhoop maakt zich van haar meester en ik hoop dat ze haar energie kan sparen voor straks en dat ze nu rustig probeert te blijven, hoe pijnlijk de weeën ook zijn. Terwijl Christel de weeën weg zucht bekijkt Erwin de menukaart en vraagt en passant aan Christel of ze ook champagne wil. 😉 Iets later constateert de verloskundige nog steeds 5/6 cm ontsluiting. Er wordt besloten om de vliezen te breken. De baarmoedermond is heel week dus dat is gunstig. Vervolgens krijgt Christel een aantal hele pittige weeën waarbij ze zich niet goed houding kan geven.

Wisseling van de wacht

De verpleging wisselt van dienst. Verloskundige Erna neemt het stokje over van Veronique en verpleegkundige Ans komt in de plaats van Carien. Rond 15.40u wil Christel uit bed en staand naast het bed probeert ze de weeën op te vangen. Een andere houding is altijd goed, zeker voor het bevorderen van de ontsluiting maar ook zodat je lichamelijk wat meer in beweging blijft. Terwijl Christel naast het bed staat, hapert de apparatuur en gaan er alarmbellen af. Na een check werkt alles weer en wordt het hartje van de baby weer keurig in beeld gebracht. Christel gaat naar het toilet en daarna gaat ze weer in bed liggen.

Rond 16.15u heeft ze een hele heftige wee en geeft ze aan dat ze telkens meer druk voelt. En dat moet ook! De ontsluiting moet volledig zijn en vervolgens moeten de persweeën op gang komen. Deze fase is best heftig. Iets voor half 5 krijgt Christel een ‘mental breakdown’; ze huilt dat ze het echt niet meer vol kan houden. Dan constateert Erna 9 cm ontsluiting! Het laatst randje moet Christel nog weg puffen maar dat kan ze niet zegt ze. ‘De pijn is niet te harden!’ roept ze wanhopig uit. Met behulp van verpleegkundige Ans lukt het Christel toch om heel rustig te zuchten tijdens een wee.

‘Dit is toch onmenselijk?!’

Rond 17.22u lijkt de pijn nog heviger te zijn. Ze is aardig op. Het laatste randje rechts moet nog weg en dan is er volledige ontsluiting. Nog even volhouden dus. Even later gaat Christel nog een keer naar het toilet en huilend steunt ze op Erwin en smeekt hem of hij haar kan helpen. ‘Zeg er dan wat van! Dit is toch onmenselijk?!’ Ze ervaart deze bevalling veel erger dan bij Yannick destijds, hoewel dat ook geen makkelijke bevalling was. Eigenlijk wil ze wel graag pijnstilling, maar in deze laatste fase van de bevalling is dat niet haalbaar en zal ze het op eigen kracht moeten doen. Ik hoop inwendig dat ze die kracht in zichzelf gaat vinden. Soms is het best lastig om van de zijlijn te moeten toekijken hoe een barende vrouw het hele proces ondergaat.

Er wordt besloten om een infuus aan te leggen om weeënopwekkers toe te kunnen dienen. Ondanks de bijna volledige ontsluiting heeft Christel namelijk nog geen persdrang en er zitten te lange pauzes tussen de weeën. Het infuus inprikken in haar linkerhand lukt niet, dus wordt het in haar rechterhand geprobeerd. De gynaecoloog wordt er nog bij gehaald omdat het aanprikken niet lukt. Christel blijkt lastige aderen te hebben. 😉 Even later staat het infuus met syntocin op 0,5 en dan lijkt er vaart in te komen. Christel zet alles op alles en werkt ongelofelijk hard in deze laatste en pittigste fase van de bevalling.

Een mooi meisje wordt geboren!

Om 18.26u wordt er dan eindelijk een mooi meisje geboren! Ze blijft alleen wat slapjes en stil terwijl ze bij Christel op de borst ligt en even slaat de schrik ons om het hart. ‘Is alles goed? Is alles goed met haar??’ vraagt Christel wanhopig. De verpleegkundige wrijft kundig met een doek over het glibberige babylijfje heen en even later laat ze gelukkig toch van zich horen! Opluchting alom. Ze krijgt de prachtige naam Madeé! Na de eerste schrik is er vervolgens een enorme ontlading, blijdschap en tranen van vreugde bij zowel Christel als bij Erwin. En ook ik heb, zoals altijd, een brok in mijn keel. Om 18.45u wordt de placenta geboren, het huisje waar Madeé al die maanden in heeft gewoond. Ik zet ‘m op de foto en dan gaat hij de prullenbak in. 😉

Ontmoeting met grote broer

De familie wordt gebeld en Madeé ligt ondertussen heerlijk bij Christel op haar borst. Dan mag papa Erwin zijn kersverse dochter even lekker vasthouden. Mooie momenten! Terwijl Madeé lekker probeert te drinken aan de borst geniet Christel van een beschuitje met muisjes. Even later arriveren de beide opa’s en oma’s met Yannick. Erwin haalt Yannick op zodat hij in alle rust kennis kan maken met zijn kleine zusje. Maar het jochie heeft bij binnenkomst alleen maar oog voor die mevrouw met die grote camera. 😉 Hij is aardig bedeesd, wat niks voor hem is, zegt Christel later. Voorzichtig maakt hij kennis met Madeé, aait wat over haar handje en hoofdje, maar een kusje zit er eerst nog even niet in. Hij bekijkt het allemaal eens rustig en als ik stiekem achter een gordijntje verdwijn om een doorkijkje te schieten, blijft hij me volgen haha. Uiteindelijk gaat hij overstag en kan er toch een kusje van af voor Madeé. Een mooi gezinsportret, zo met z’n viertjes.

Trotse opa’s en oma’s

Madeé wordt gewogen en gemeten en in de foetushouding op de foto gezet. Erwin mag zijn dochter vervolgens aankleden. Yannick staat er geïnteresseerd bij te kijken en gaat dan volop los in het kusjes geven op haar voorhoofd, zo lief! Christel gaat even lekker douchen en ondertussen maak ik wat foto’s van Madeé voor op haar geboortekaartje. Als Christel weer opgefrist in een schoon bed ligt, mogen de opa’s en oma’s ook binnen komen. Heel bijzonder is de ontmoeting tussen Christel’s vader en Madeé. Hij is blind en kan Madeé dus niet zien, maar gelukkig wel horen en voelen. Ook Christel’s moeder en Erwin’s ouders zijn verrukt met hun kleindochter. Wat een liefde en blijdschap in de kamer! Dan is het tijd voor Yannick en de opa’s en oma’s om weer naar huis te gaan. Erwin en Christel zullen later die avond ook naar huis gaan met Madeé.

Rond 21.45u neem ik afscheid van ze en ga ik heel moe maar voldaan naar huis. Lieve Erwin en Christel, gefeliciteerd met jullie dochter! Een mooi koningskoppel hebben jullie. Bedankt voor jullie vertrouwen, het was een eer om dit te mogen vastleggen voor jullie. Veel geluk met elkaar!!

Liefs,
Gerjanne

Leave a reply

error: Alert: Content is protected !!